Izebel

Izebel (Jezebel; zm. 853, 852 lub 850 p.n.e.) – postać biblijna ze Starego Testamentu, księżniczka fenicjańska, żona króla Izraela Achaba, wywierająca ogromny wpływ na życie polityczne kraju, główna przeciwniczka judaizmu jako religii państwowej, zamordowana podczas wojskowego zamachu stanu.

O Izebel

Była jedną z niewielu negatywnych postaci niewiast Starego Testamentu. Odważna, pełna godności osobistej, ale także bezwzględna; zupełnie nie rozumiała ducha religii jahwistycznej. Kult Jednego Boga wydawał jej się kultem zacofanym, którego w imię rozwoju należało niszczyć. Jednak wyzwanie Boga na próbę zawsze kończy się klęską zbuntowanego przeciw Niemu człowieka.
- Autor: ksiądz Tadeusz Hanelt, Antologia postaci biblijnych. Stary Testament, Wydawnictwo Świętego Wojciecha, Poznań 2008, ISBN 9788375161137, s. 228.

Najbardziej czarny kobiecy charakter w Biblii, Izebel (…) była żądną krwi poganką i nierządnicą, która kontrolowała swego męża, kwestionowała jego męskość i wykorzystywała go jak marionetkę do terroryzowania jego poddanych. Jej tragiczny i brutalny koniec (…) ukazany jest jako adekwatna kara za zuchwałe przeciwstawienie się woli Jahwe, boga Izraela. (…) Imię Izebel stało się synonimem rozwiązłości – ona sama zaś archetypem femme fatale. Biblijni autorzy widzieli w niej zagrożenie dla swojej wiary i odpowiednio sportretowali ją w jak najgorszym świetle. Izebel wciąż pozostaje moralnym i politycznym prototypem występnej, uwodzicielskiej i chciwej kobiety, prowadzącej swoje machinacje za plecami mężczyzny u władzy.
- Autor: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 10–11.

Słyszałem o pewnym królu, który dobrze sobie radził, póki nie zaczął kręcić z tą występną Izebel.
- Autor: Elvis Presley, Hardheaded Woman (fragment), cyt. za: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, op. cit., s. 10.

Wolą boga Izraela było chyba również, że Jezabel przeszła do potomności jako symbol zła i kobiecej perwersji. Jest to oczywiście męski punkt widzenia, boga Żydów, jego proroków, kapłanów oraz narodu, dla którego kobiety nie były godne tego, by rządzić światem i zająć miejsce należne mężczyznom. Być może właśnie to jest przyczyną sławy Jezabel; sławną uczyniło ją nie tylko jej okrucieństwo, ale także to, że była prekursorką feministycznego wyzwolenia, którego nie rozumiano ani wówczas, ani przez późniejsze wieki.
- Autor: José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata, tłum. Agata Ciastek, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006, s. 22.