I ty, Brutusie, przeciw mnie
- I ty, Brutusie, przeciw mnie?
- Et tu Brute contra me. (łac.)
- Autor: przypisywane Juliuszowi Cezarowi
- I ty, dziecino?
lub
Ty także, mój synu?- Kai su, teknon? (gr.)
- Autor: Swetoniusz, Żywoty cezarów
- Opis: podaje, że te słowa są tylko przypisywane Cezarowi, który w rzeczywistości nie powiedział nic.
- Ty też, Brutusie, mój synu?
- Tu quoque, Brute, fili mi? (łac.)
Pochodzenie
edytujSą to ostatnie słowa przypisywane Juliuszowi Cezarowi.
Juliusz Cezar padł ofiarą spisku, który przygotowali zwolennicy Senatu, w obawie, że ogłosi się on królem. Do grupy przeciwników Cezara należał również uchodzący za jego przyjaciela Marek Brutus.
Cezar został zamordowany w senacie w idy marcowe 44 p.n.e. Spiskowcy kolejno godzili w niego sztyletem, zadali mu nim 20 ciosów, po czym tymi słowami Cezar miał się zwrócić do Brutusa.
Według innej wersji słowa te skierowane były do adiutanta Cezara, Decimusa Juniusza Brutusa, który również brał udział w zamachu.
Według niektórych autorem powyższego cytatu jest William Shakespeare (w sztuce Juliusz Cezar; akt III, scena I), a same słowa w rzeczywistości z ust mordowanego Cezara nie padły.
Nawiązania
edytuj- Et tu Brute Więc padnij Cezarze.
- Et tu Brute Then fall Ceasar (łac./ang.)
- Autor: William Shakespeare, Juliusz Cezar, akt III, scena 1
