Grzegorz Knapski

Grzegorz Knapski (ok. 1564–1638) – polski filolog, jezuita.

• Czego nie znamy, tego nie żądamy.

Grzegorz Knapski

• Gdy się trunkiem zagrzeje głowa, wtenczas najlepiej płyną słowa.

• Ile kto ma cierpliwości, tyle mądrości.

• Kiedy się wino wzburzy, wszystko na wierzch wynurzy.

• Krzywdy nie ma, kto cierpi, co zasłużył.

• Nie pamiętaj, gościu, rano, co się wyrzekło pijano.

• Nie pragnie, kto wody pić nie chce.

• Ognia od ognia przydaje, kto młodemu wino daje.

• Pij piwo, jakiegoś nawarzył.

• Pijany obiecuje, otrzeźwiawszy, żałuje.

• Pijaństwo do nierządu pobudka.

• Roi się od wyrazów pochodzenia łacińskiego, niemieckiego, węgierskiego, tureckiego, słowiańskiego. Stanowią one chyba jedną trzecią zasobów leksykalnych. A używa się ich bez potrzeby, ale z żądzy nowości i dla zwrócenia na siebie uwagi. Za przykład niech posłużą: konfident, honor, egzekwować, kompania, a także wiele terminów z tureckiego, tatarskiego oraz węgierskiego.
  • Źródło: Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, Warszawa 1976

• Szata świetna, nie zdobi złego, a podła nie szpeci dobrego.

• Szata wydaje człeka obyczaje.

• Szkodniej trzewika niż nogi – mówi skąpy i ubogi.

• Trunek ty jedno dobry daj, o kubek srebrny nic nie dbaj.