Gaba Kulka

polska wokalistka, pianistka i kompozytorka

Gaba Kulka (właśc. Gabriela Kulka; ur. 1979) – polska dziennikarka, pianistka, wokalistka i autorka tekstów.

  • Dzisiaj zachwiana jest proporcja pomiędzy tym, co ludzie chcą słyszeć o sztuce, a tym, co chcą słyszeć o twórcach.
    • Źródło: „Zwierciadło”, 2/1960, luty 2010
Gabriela Kulka, 2009
  • Gdyby odbiorca moich płyt i koncertów chciał spędzić ze mną cały dzień, toby się zanudził. Zobaczyłby mnie w porannych kapciach, jak robię herbatę, a potem idę na zakupy i że jestem bałaganiarą – w myśl zasady: przewróciło się, niech leży. Inaczej zobaczy mnie przyjaciel, który zna mnie długo. Nie widzi kapci, tylko to, co mam w sobie.
    • Źródło: „Zwierciadło”, 2/1960, luty 2010
  • Mam duże poczucie prywatności. Nie czerpię satysfakcji z bycia widoczną poza muzyką.
    • Źródło: „Zwierciadło”, 2/1960, luty 2010
  • Myślę o tym, co czuję, śpiewając taką piosenkę. Bo wiem, że jeśli zostanie ukończona i będzie dobra, będę ją grała jeszcze wielokrotnie i chcę czuć coś, grając.
  • Nie jestem najłatwiejsza we współżyciu. Kiedy coś mnie wyprowadzi z równowagi, jest jeden wystrzał i się uspokajam. Potrafię ostro zareagować, ale nie umiem się długo gniewać. Po zużyciu jednego naboju mam już wyważony osąd sytuacji.
    • Źródło: „Zwierciadło”, 2/1960, luty 2010
  • Nie wierzę w żaby, w które zaklęto księżniczki. Ale w księżniczki, w których mieszkają żaby, już tak.
    • Źródło: „Zwierciadło”, 2/1960, luty 2010
  • Szukanie swojej tożsamości jest bezpieczniejsze od postrzegania siebie w sposób jednoznaczny.
    • Źródło: „Zwierciadło”, 2/1960, luty 2010
  • Teksty są dla mnie ogromnie ważne i dlatego bardzo chętnie bym zaśpiewała cudzy tekst. Tylko to musi być tekst, który ma dla mnie znaczenie. To nie jest tak, że cudze teksty mogą dla mnie znaczyć mniej niż własne, a często znaczą tyle samo. Na tym polega piękno słuchania muzyki, bo przecież kiedy się słucha cudzego tekstu, też jest on dla Ciebie ważny, tak jakby był trochę Twój. Na tym to polega.
  • To są obrazki, emocjonalne sytuacje.
    • Opis: o treści swoich tekstów.
  • Wiem, że nie mogę zamykać się w jakiejś wizji siebie. Tożsamość jest deklaracją, która nagle może się odwrócić.
    • Źródło: „Zwierciadło”, 2/1960, luty 2010
  • W Pradze cudowne jest to, że jesteśmy nie u siebie, a czujemy się, jakbyśmy byli u siebie.
    • Źródło: „Zwierciadło”, 2/1960, luty 2010
    • Zobacz też: Praga
  • Wydaje mi się, że moje teksty nie są dużo dziwniejsze niż filmy, które oglądamy, czy książki, które czytamy na co dzień.
  • Zaufanie jest podstawą.
  • Z bajek nigdy nie wyrosłam.
    • Źródło: „Zwierciadło”, 2/1960, luty 2010