Fernando Pessoa
pisarz portugalski
Fernando António Nogueira Pessoa (1888–1935) – poeta portugalski, przedstawiciel modernizmu, publikował wiersze pod różnymi nazwiskami: swoim własnym i kilkunastoma heteronimami, m.in. Alberto Caeiro, Ricardo Reis, Álvaro de Campos, Bernardo Soares.
- Gdy widziałem z jaką jasnością umysłu i wewnętrzną logiką niektórzy wariaci wyjaśniają sobie samym i innym swe obłąkane idee, na zawsze straciłem pewność co do jasności mego umysłu.
- Jedno mnie bardziej zdumiewa niż głupota, z jaką większość ludzi przeżywa swe życie: inteligencja w tej głupocie.
- Jestem żywą sceną, po której przechodzą różni aktorzy, grający w różnych sztukach.
- Niech nasza miłość będzie modlitwą…Pobłogosław mnie twoim wzrokiem, a uczynię z chwil, kiedy cię widzę, różaniec, w którym zgryzoty moje zamienią się w zdrowaśki, a niepokoje w ojczenaszki.
- W dzisiejszym życiu świat należy tylko do głupców, do niewrażliwych, do podekscytowanych. Prawo do życia i zwycięstwa zdobywa się dziś nieomal tymi samymi sposobami, jakimi zdobywa się zamknięcie w domu wariatów: niezdolnością do myślenia, niemoralnością i hiperekscytacją.
- Wiara jest instynktem działania.
- Zazdroszczę wszystkim osobom, że nie są mną. Ze wszystkich niemożliwości ta wydaje mi się największa.
- Zawsze obce mi było pragnienie, aby mnie rozumiano. Być rozumianym to prostytuować się.
Księga niepokoju
edytuj Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Księga niepokoju.
- Jeśli istnieje coś w życiu, za co powinniśmy być wdzięczni bogom – poza samym życiem – to dar, iż nie znamy siebie: nie znamy siebie i nie znamy jedni drugich.
- Nie przyjemność, nie chwała, nie władza – wolność, wyłącznie wolność.
- Nigdy się nie spełniamy.
Jesteśmy dwiema otchłaniami – studnią wpatrzoną w niebo.