Ellen Stewart

Ellen Stewart (1919–2011) – amerykańska reżyserka i producentka teatralna.

• O Grotowskim przeczytałam w 1965 roku w „The Drama Review”. Występowaliśmy wtedy w Danii i podczas jednego ze spotkań z dziennikarzami wspomniałam o ciekawym reżyserze, który robi w Polsce eksperymentalny teatr. Jeden z dziennikarzy zapytał mnie, czy nie chciałabym poznać Grotowskiego. Czemu nie? – odpowiedziałam. Skontaktował mnie z Eugenio Barbą, który zawiadomił Grotowskiego i po dwóch dniach dostałam z Polski telegram z zaproszeniem. Przylecieliśmy do Warszawy. Pojawienie się ciemnoskórej kobiety wywołało sensację, ludzie po raz pierwszy widzieli kogoś, kto wygląda tak jak ja. Na ulicach przechodnie dotykali mnie palcami.
  • Źródło: Roman Pawłowski, Teatr La Mama, „Gazeta Wyborcza”, 25 lipca 2001

• Wszyscy chcą się porozumiewać. Nie można uciekać się wyłącznie do pomocy języka – mojego czy twojego – bo jeśli nie znamy ani jednego wspólnie, nie zrozumiemy się. Da się jednak przebić przez tę powierzchnię. O ile wiem, dla ludzkości pierwszym instrumentem dialogu był bęben, jeszcze przed nim – uderzenia dłonią o dłoń. W Afryce brano kamienie; w Azji – misy z wodą, w które bito gałęzią drzewa albo sypano żwir, wreszcie zwilżano palec i wodzono po ich krawędziach. Takie narzędzia poruszają coś, co jest głęboko ukryte w każdym człowieku. Bóg stworzył atom, z atomów składa się wszystko w świecie; to fizyka uczy, że istnieje całość, ale każda jej część też jest całością. To oznacza, że twoi przodkowie i moi... że do pewnego stopnia jesteśmy tą samą osobą. Istnieje coś wspólnego w nas obojgu, rodzaj genetycznego kodu. A ponieważ nie ma kultury na świecie, która nie komunikowałaby się przy pomocy instrumentów perkusyjnych, dlaczego nie mielibyśmy używać tego rdzennego sposobu, by sprowokować kontakt. To moja filozofia.
  • Źródło: Leszek Karczewski, Klucz brzmi L.O.V.E., „Gazeta Wyborcza Łódź”, 8 października 2003