Elegancja jeża

Elegancja jeża (fr. L’Élégance du hérisson) – francuska powieść autorstwa Muriel Burbery z 2006 roku; tłumaczenie – Irena Stąpor.

Wypowiedzi postaci

Paloma

• Ale świat, taki jaki jest, nie został stworzony dla księżniczek. Co powiedziawszy nie powinnyśmy wegetować jak na wpół zgniłe warzywo tylko dlatego, że planujemy umrzeć.

• Ależ tak, chcę się z tobą pobawić, mój ty wielki, jadalny kasztanie!
  • Opis: do psychoanalityka.

• Fenomenologia mi umyka, co uważam za nieznośne.

• Ludzie przychodzą na świat, w którym władzę mają słowa, nie czyny; w którym największą umiejętnością jest opanowanie języka.

• Świat, w którym żyję zawiera mniej poezji niż chatka japońskich rybaków.

• Wiem przecież, że świat jest brzydki, ale nie mam ochoty tego oglądać. Tak, opuśćmy ten świat, na którym to, co się rusza, odkrywa brzydotę.

Renee Michel

• Biedna z powodu imienia, pozycji i wyglądu, w moim pojęciu jestem niezwyciężoną boginią. Tymczasem Edmunt Husserl – świetna nazwa dla odkurzacza bez worków – zagraża trwałości mojego prywatnego Olimpu.

• Dlaczego rzuciłam szkołę? Nie wiem. Powiedzmy, że myśl, bym się miała bić w świecie bogatych, ja, dziewczyna znikąd, bez urody ni pikanterii, bez przeszłości ni ambicji, bez ogłady towarzyskiej ni wdzięku, zmęczyła mnie, zanim zdążyłam spróbować.

• Gdy się jest kobietą biedną, brzydką, a na dodatek inteligentną, w naszym społeczeństwie można wieść tylko żywot ponury i pozbawiony złudzeń, do którego lepiej się wcześniej przygotować. Urodzie wybaczą wszystko, nawet wulgarność. Inteligencja nie wydaje się już rekompensatą ofiarowaną przez naturę jej mniej urodziwym dzieciom, lecz zbyteczną zabawką podnoszącą wartość klejnotu. Brzydota jest zawsze winna.