Edward Ochab

Edward Ochab (1906–1989) – komunistyczny działacz społeczny i polityczny w okresie PRL; I sekretarz KC PZPR w 1956 i przewodniczący Rady Państwa w latach 1964–1968.

Tuszyński: Chciałbym zapytać pana, widuję pana często na tego typu imprezach, wśród sportowców, jakie jest pana zdanie na temat tak wielkiej imprezy, jaką jest wyścig „Trybuny Ludu”, „Neues Deutschland” i „Rudeho Prava”?
Ochab: Może najpierw formalna uwaga. Ja jestem komunistą, nie lubię, jak do mnie mówią „pan”, zwłaszcza jeśli przedstawiciele naszej socjalistycznej instytucji tak się do mnie zwracają. No ale niezależnie od tego, mogę powiedzieć wszystkim radiosłuchaczom, że Wyścig Pokoju, moim zdaniem, ma duże znaczenie…
Tuszyński: Towarzyszu przewodniczący, czy czas pozwala wam na śledzenie wyników wyścigu, przebiegu całej imprezy?
Ochab: Mój Boże, w sposób taki bardzo dokładny to nie mogę śledzić, ale staram się w każdym razie codziennie dowiadywać, jaki jest wynik i wydaje mi się, że w podobnym rytmie bije moje serce jak serce milionów kibiców polskich.
- Opis: niecenzurowany wywiad na żywo, jakiego Ochab udzielił Bogdanowi Tuszyńskiemu na Stadionie Dziesięciolecia podczas finiszu Wyścigu Pokoju w 1956.

To może nie, ale na pewno chciał być pierwszy po pierwszym sekretarzu. Chciał, by Gomułka firmował wszystko formalnie, a on wszystkim kierowałby faktycznie. Taka rola by mu odpowiadała, stąd całe jego zaangażowanie w akcję policyjną, właściwie kierowanie nią.
- Opis: odpowiedź na pytanie czy Moczar chciał obalić Gomułkę w 1968 r.
- Źródło: alehistoria 11 stycznia 2016 r.

Towarzysze! Czy nie znalazł się wśród Was nikt, kto mógłby przewidzieć, jaki będzie rezonans zawieszenia Dziadów w radio Wolna Europa? Propaganda Wasza od siedmiu boleści!!! Czy nie sensowniej byłoby spowodować chorobę któregoś z głównych aktorów? Chociażby Holoubka wysłać do sanatorium w Soczi!?
- Opis: notatka do Wydziału Kultury KC PZPR nt. zdjęcia Dziadów z afiszu.
- Źródło: polityka.pl, 1 kwietnia 2000

Wbrew rachubom gangsterów z Wall Street, wbrew barbarzyńskim i pozbawionym wszelkiej godności i kultury amerykańskich, zachodnioniemieckich, titowskich i madryckich szczekaczek radiowych mocniej niż kiedykolwiek zwarły się wokół Związku Radzieckiego, wokół KPZR szeregi wszystkich wolnych narodów, wszystkich ludzi miłujących pokój.
- Opis: po śmierci Stalina.
- Źródło: Wojciech Roszkowski, „Najnowsza historia Polski 1914–1993” t. 2, Warszawa 1995, s. 263.

Wiesław wam jeszcze pokaże.
- Opis: o zachwycie członków PZPR, po wyborze Władysława Gomułki na stanowisko I sekretarza.
- Źródło: polityka.pl, 1 kwietnia 2000