Edward III
król Anglii
Edward III (1312–1377) – król Anglii od 1327 z dynastii Plantagenetów; syn i następca Edwarda II.
- Hańba temu, kto źle o tym pomyśli.
- Honi soit qui mal y pense (fr.)
- Opis: słowa wypowiedziane przez Edwarda III po tańcu z księżną Salisbury (swą kochanką), która na przyjęciu zgubiła swą podwiązkę, wprawiając dwór w zgorszenie; aby wybrnąć z niezręcznej sytuacji, król podniósł podwiązkę i założył ją na nogę w geście solidarności z księżną; słowa te stały się później dewizą utworzonego przez Edwarda III Orderu Podwiązki.
- Źródło: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 35.
Edward III
O Edwardzie III
edytuj- Jego czternastoletni syn, także Edward, w niczym nie przypominał rodziców. Odziedziczył natomiast wiele cech dziadka. Czekał cierpliwie, nabierając sił, i dopiero gdy był wystarczająco potężny, pomścił śmierć ojca. W czasie błyskawicznej wyprawy pojmał Mortimera, a następnie publicznie go powiesił, wypatroszył i poćwiartował. Później uwięził dożywotnio matkę. Edward wyrósł na silnego, przystojnego mężczyznę. Był pierwszym od francuskiej konkwisty królem, który władał językiem angielskim. Surowy, ale sprawiedliwy, był także rozpustnikiem i czcił szatana. Kult czarnej magii był w Anglii od dawna zakazany, ale ludność nadal trwała przy starych obyczajach. Nie ma jednak wątpliwości, że ze wszystkich Plantagenetów Edward III był najbardziej lubiany ze wszystkich.
- Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, op. cit., s. 35.