E.T.

E.T. (ang. E.T. the Extra-Terrestrial) – film familijny produkcji amerykańskiej z 1982 roku według scenariusza Melissy Mathison i w reżyserii Stevena Spielberga.

Wypowiedzi postaci edytuj

E.T. edytuj

Bądź dobra (do Gertie).
- Be good. (ang.)

E.T. dzwoni dom.
- E.T. phone home. (ang.)
- Zobacz też: lista stu najlepszych cytatów z filmów amerykańskich według AFI

Elliot edytuj

Mógłbyś być tutaj szczęśliwy. Opiekowałbym się tobą. Nie pozwoliłbym nikomu zrobić ci krzywdy. Moglibyśmy razem dorastać, E.T.
- You could be happy here. I could take care of you. I wouldn’t let anybody hurt you. We could grow up together, E.T. (ang.)

Zobacz, co ci zrobili. Tak mi przykro. Na pewno nie żyjesz, bo nie wiem, co czuję. Nic już nie czuję. Jesteś teraz gdzieś indziej. Będę w ciebie wierzył przez całe życie. Każdego dnia. E.T., kocham cię.
- Look at what they’ve done to you. I’m so sorry. You must be dead because I don’t know how to feel. I can’t feel anything anymore. You’ve gone someplace else now. I’ll believe in you all my life. Every day. E.T., I love you. (ang.)

Dialogi edytuj

Ta sekcja ma chronologiczny układ cytatów.

Michael: Może to była iguana.

Elliot: To nie była iguana.

Michael: A może… Wiesz, że niektórzy sądzą, że w ściekach żyją aligatory?

Gertie: Aligatory w ściekach.

Mary: Chodzi o to, że mogło ci się wydawać.

Elliot: Wcale mi się nie wydawało.

Michael: Może to był wariat albo zdeformowane dziecko.

Gertie: Zdeformowane dziecko.

Michael: Może elf albo krasnolud.

Elliot: To nie było nic takiego, kretynie!

Mary: Elliott! Siadaj.

Michael: Może to jakieś zwierzę, które miało zginąć. Jak te króliki, które widzieliśmy. Zielony, pomarańczowy… Może małpa albo orangutan.

Elliot: Łysa małpa?

Gertie: Może świnia? Z pewnością je jak świnia.

Michael: Mówiłeś mu o szkole?

Elliot: Po co mówić o szkole wyższej inteligencji?

Michael: Może nie jest bystry. Może to pszczoła robotnica, która wykonuje polecenia.

Elliot: Jest bystry.

Michael: Obyśmy nie obudzili się na Marsie, otoczeni milionami tych stworków.

E.T.: Elliott.

Elliot: Co? (biorąc przebranego E.T. za siostrę)

Gertie: Nauczyłam go mówić. Umie mówić. Zobacz, co tu naznosił. Po co mu to wszystko?

Elliot: „E.T.” Umiesz to powiedzieć? Umiesz powiedzieć „E.T.”?

E.T.: E.T. E.T. Bądź grzeczny.

Gertie: Tego też go nauczyłam.

Elliot: Traktuj go z szacunkiem. To najżałośniejsza rzecz, jaką widziałem.

E.T.: (podaje gazetę wskazując na zdjęcie) Telefon.

Elliot: Telefon? Powiedział: „telefon?”

Gertie: Nie rozumiesz po angielsku? Powiedział „telefon”.

E.T.: (wskazuje na szafę) Dom.

Elliot: Masz rację. To dom E.T.

E.T.: (podchodzi do okna) E.T. dom dzwoni.

Elliot: E.T. dzwoni dom.

Gertie: Chce do kogoś zadzwonić.

Keys: Elliott, to urządzenie, do czego ono służy?

Elliot: Komunikator? Jeszcze działa?

Keys: Coś robi. Co?

Elliot: Naprawdę nie powinienem mówić. Przybył do mnie. Przybył do mnie.

Keys: Do mnie też, Elliott. Marzyłem o tym od 10. roku życia. Nie chcę, żeby umarł. Co jeszcze możemy zrobić?

Elliot: Musi wrócić do domu. Wzywa swoich, ale nie wiem, gdzie oni są. Musi wrócić do domu.

Keys: Elliott, nie sądzę, by zostawiono go tu celowo. Ale to, że tu jest, to cud. To cud, a ty wspaniale się spisałeś. Cieszę się, że spotkał najpierw ciebie.

Michael: Gdzie jest plac zabaw?

Elliot: Koło przedszkola!

Michael: A gdzie ono jest?

Elliot: Nie znam drogi. Mama zawsze mnie wozi.

Michael: Łajdak.

Elliot: To kosmita. Zabieramy go do statku kosmicznego.

Greg: Nie może się do niego teleportować?

Elliot: To dzieje się naprawdę, Greg.

E.T.: Chodź.

Elliot: Zostań.

E.T.: (dotyka serca) Au.

Elliot: (dotyka serca) Au.

E. T.: (dotyka czoła Elliota) Będę… tutaj.

Elliot: Żegnaj.