Borka Pavićević
Borka Pavićević (serb. Борка Павићевић; 1947–2019) – serbska dramaturg, publicystka, felietonistka, założycielka Centrum Dekontaminacji Kulturowej.
- Kiedy słyszę: „to się nam przydarzyło” albo: „niech każdy zajmie się swoimi sprawami”, mam ochotę umrzeć. To jest postawa totalnie nieodpowiedzialna politycznie. Tak jakby wszystko odbywało się poza naszą świadomością i wolą. Nic dziwnego, że rzeczywistość wydaje się wtedy absurdalna. Nawet jeśli taka jest – trzeba odkryć gatunek tego absurdu i go nazwać, w przeciwnym wypadku utoniemy w apatii. A apatia to też rodzaj trucizny, która wymaga dekontaminacji.
- Źródło: Joanna Wichowska, Magiczna ściereczka, Dwutygodnik.com nr 89/2012.
- Postawa krytyczna jest niezwykle twórcza, postawa apologetyczna – nie. Ludziom, którzy się nie godzą na istniejący porządek, chce się produkować kulturę.
- Źródło: Joanna Wichowska, Magiczna ściereczka, Dwutygodnik.com nr 89/2012.
- Szalenie ważna w Biesach była dla nas nie tylko kwestia rewolucji, ale też teza, że terroryzm, terror, nie pojawia się z powodu siły tych, którzy go wprowadzają, ale z powodu słabości demokratów i niezależnie myślących ludzi. To był spektakl o mechanizmach, które znaliśmy z naszej ówczesnej rzeczywistości i które są wiecznie żywe. O tym, że jeśli nie będziemy uczciwie rozmawiać o przeszłości, upominać się o niezafałszowaną pamięć, jeśli stracimy czujność – historia może się powtórzyć, a ci, przeciw którym od początku występowaliśmy – powrócą. No i powracają, to właśnie przypadek tzw.demokracji w Serbii.
- Źródło: Joanna Wichowska, Magiczna ściereczka, Dwutygodnik.com nr 89/2012.
- Wojna totalnie sprywatyzowała państwo. Musimy więc spytać, komu i czemu tak naprawdę służyła. Ci, którzy ponoszą największe konsekwencje wojny i prywatyzacji, są dla państwa niewidzialni. Robotnicy nie są przedmiotem żadnej publicznej dyskusji, podobnie jak weterani, których jest w Serbii ok. 800 tysięcy.
- Źródło: Joanna Wichowska, Magiczna ściereczka, Dwutygodnik.com nr 89/2012.
- Wszystko jest dzisiaj fragmentaryczne. Kultura i społeczeństwo są podzielone na segmenty, bo „każdy robi swoje”. Jak te kawałki posklejać? Można to tylko zrobić niszcząc konsensus. Działając subwersywnie. Rzeczywistość zmienia się bardzo szybko, brak nam czasu, by za tymi zmianami nadążyć. Musimy jednak je dostrzegać i na nie reagować.
- Źródło: Joanna Wichowska, Magiczna ściereczka, Dwutygodnik.com nr 89/2012.