Wikicytaty

Bolesław Pylak

polski duchowny katolicki, arcybiskup

Bolesław Pylak (1921–2019) – polski duchowny katolicki, teolog, biskup pomocniczy lubelski w latach 1966–1975, biskup diecezjalny lubelski w latach 1975–1997 (od 1992 arcybiskup metropolita lubelski), od 1997 arcybiskup senior archidiecezji lubelskiej.

  • Niedościgłym wzorem był dla mnie bp Stefan Wyszyński, który przyszedł do diecezji lubelskiej w 1946 r. Ja wówczas byłem klerykiem. Bp Wyszyński wyświęcił mnie wcześniej na diakona, i już jako diakon towarzyszyłem mu podczas jego wyjazdów do parafii, szczególnie podczas bierzmowania. Przy okazji podpatrywałem, jak pracował. A mogę powiedzieć, że był to wspaniały, niezmordowany duszpasterz. Wiele mu zawdzięczam. Zresztą, on udzielił mi święceń prezbiteratu, a zawdzięczam mu także sakrę biskupią. Drugim wzorem był dla mnie bp Zdzisław Goliński. Dobrze poznałem go w seminarium w Krężnicy Jarej, jeszcze podczas okupacji niemieckiej, gdzie jednocześnie był profesorem i dyrektorem ekonomicznym - dzięki niemu to seminarium funkcjonowało. Bp Goliński był człowiekiem wielkiej wiary i bogatej wszechstronnie inteligencji. Bp Wyszyński ustanowił go swoim biskupem pomocniczym, później był ordynariuszem w Częstochowie.
  • W moim życiu wiele zawdzięczam księżom i świeckim katolikom, którzy w czasie systemu komunistycznego wykazywali wiele entuzjazmu w służbie Kościołowi. Nasze społeczeństwo było wówczas bardzo mądre; w czasach zniewolenia ludzie umieli „czytać”. Media kłamały, ale ludzie potrafili dostrzegać prawdę. Poza tym w tamtych czasach panowała prawdziwa jedność. Komuna chciała nas dzielić, przeciwstawiać biskupom księży, skłócić ich, ale mimo to istniała wielka jedność duchowieństwa. Jako biskupi między sobą mieliśmy, oczywiście, różne zdania na temat jakiejś sprawy, ale w działaniu była jedność. To była nasza wielka siła. Komuna chciała np. przeciwstawić Wojtyle Wyszyńskiego, ale to się jej nie udało. Dziś lękam się, bo tej jedności trochę nam brakuje. Pan Bóg dopuszcza, oczywiście, trudności, ale bez ich pokonywania nie byłoby zasług. Trzeba tylko prosić o łaskę, by je umieć pokonać.
  • W życiu trzymałem się zasady tzw. świętej obojętności. Streszcza się ona w postawie gotowości spełniania swoich zadań życiowych: gdziekolwiek, cokolwiek i jakkolwiek. Mam je wykonać możliwie dobrze i zachować pokój ducha. Zasada ta zdała swój egzamin życiowy. Wyrasta ona z prawdy wiary w Opatrzność Bożą. Bóg nami rządzi, a my jesteśmy Jego narzędziami. Trzymając się tej zasady, uniknąłem wielu zawodów, stresów. Byłem zawsze zadowolony z tego, co jest.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Bolesław_Pylak&oldid=520911”