Flavius Belisarius (ok. 505–565) – bizantyjski generał, który poprowadził szereg zwycięskich podbojów wojennych za panowania Justyniana I Wielkiego.

Belizariusz, mozaika z Rawenny

O Belizariuszu edytuj

  • Justynian poczuł się osobiście dotknięty tym, że jako jego następcę wymieniano również wiernego i uczciwego dowódcę Belizariusza. Uznał to za zdradę, chociaż sam Belizariusz z pewnością był zawsze lojalny wobec swego władcy, cesarza i długoletniego przyjaciela. Kiedy wreszcie cesarz znowu był w stanie zająć się polityką, pierwsze, co zrobił, to nakazał wręczyć Belizariuszowi dymisję, i nie tylko pozbawił go wszelkich stanowisk, lecz również odebrał mu ogromne posiadłości oraz skonfiskował majątek. Wprawdzie bardzo szybko uznał swój błąd i publicznie zrehabilitował Belizariusza, ale nie udało się już zaleczyć powstałej rany.
    • Autor: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, s. 38.
  • Pod koniec życia wielki wódz z rezygnacją spoglądał na ruiny widoczne wszędzie tam, gdzie niegdyś święcił tryumfy. Wszystkie zdobyte przez niego ziemie utracono (…). Kiedy na dodatek Belizariusz utracił przyjaźń i zaufanie cesarza, zgorzkniał. Co z tego, że jego żona Antonia jak dawniej była codziennym gościem u Teodory, on miał już dość sławy, zaszczytów, przyjaźni i miłości. Nie mógł oczywiście przewidzieć, że jego imię na zawsze pozostanie związane z wielkimi wojnami prowadzonymi przeciw Gotom.
    • Autor: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 38–39.