Barbara Hanicka (ur. 1952) – polska scenografka.

  • Czasem czuję się zdominowana. Ale jednocześnie mam wrażenie, że nasze spotkania wzajemnie nas uruchamiają. Odrzucamy i wyśmiewamy różne nasze pomysły, chociaż nieraz przetworzone do nas wracają. Dobre rozwiązania są tak oczywiste, że nie musimy ich sobie tłumaczyć.
    • Źródło: katalog wystawy Barbara Hanicka. Leworęczna kobieta, Muzeum Starego Teatru w Krakowie (1998/1999), cyt. za: culture.pl
  • Mam głębokie przekonanie, że wystawy scenografii nie mają sensu.Dekoracje i kostiumy funkcjonują w konkretnym przedstawieniu, w określonej przestrzeni i czasie. I tylko tam jest ich miejsce.
    • Źródło: „Gazeta Wyborcza” 30–31 stycznia 1999
  • Potrafimy [z reżyserem] siebie słuchać, a to jest zdolność kluczowa. Łączy nas sympatia, wrażliwość na podobny typ sztuki i literatury, wspólne poczucie rytmu. Pracując z Pawłem, mam komfort partnerstwa. Jedna osoba uruchamia drugą, dlatego czasami trudno powiedzieć, komu przypisać autorstwo pomysłu. Nie musimy sobie udowadniać swoich racji. Jeżeli nawet ścieramy się po drodze, zawsze podążamy w tym samym kierunku.
    • Źródło: „Dziennik”, dodatek „Kultura” 2007, nr 109
  • Szalenie nie lubię stylizacji. Jest dla mnie takim okiem do widza.
    • Źródło: katalog wystawy Barbara Hanicka. Leworęczna kobieta, Muzeum Starego Teatru w Krakowie (1998/1999), cyt. za: culture.pl