Anna Piwkowska
polska poetka
Anna Piwkowska (ur. 1963) – polska poetka i eseistka, polonistka.
- Były już takie miejsca, takie same słowa,
aksamitne sukienki, szeleszczący jedwab.
Zawsze na każdą stypę zdążymy się przebrać
w pożyczone kostiumy. A potem od nowa
zaczniemy zapominać. Dokąd przyjacielu,
dokąd prowadzisz nocą moje dawne ciało(...)?
dlaczego tak mało
zostało dla nas miejsca w szerokiej przestrzeni?
Zima. Śnieg grubą warstwą kładzie się na ziemi.
Dokąd prowadzisz nocą moje chłodne ciało?
- Krew jest martwa, oddycha resztkami osocza.
- Źródło: Postscriptum
- Zobacz też: krew
- Oszalałam Edypie, jak gdybym umarła.
- Źródło: Cień na ścianie
- Zobacz też: Edyp
- Tylko tam, gdzie są groby i wielkie kurhany,
i aleje menhirów, i zwykłe kamyki,
i bryłki ochry dobre do barwienia
ciał albo ścian w przepastnych, ogromnych pieczarach,
tylko tam, gdzie jest człowiek wraz ze swoim strachem,
gdzie więzień własnej trwogi zostawia ślad w glinie,
tak i my kropkujemy wciąż kartki papieru,
aby wypełnić pustkę obrazem lub wierszem.
Tylko tam się spotyka człowiek ze swym bogiem.- Źródło: Zakopią nas, zakopią, w proch rozsypią z tomu Farbiarka
- Zobacz też: grób
- Wierz mi, jeśli cię kocham, i ty też jeżeli
tęsknisz po drugiej stronie niedostępnej zony
nieprzeniknionych światów, szczelnie oddzielony
żółtą rzeką z powietrza, ognia i metalu,
jeżeli drżysz od lęku, jeśli płaczę z żalu,
podaj dłoń, choćby dotknij opuszkami palców
szklanej szyby sunącej w obrotowym walcu.