Alain Resnais

Alain Resnais (1922–2014) – francuski reżyser.

Bardzo dokładnie czytam recenzje moich filmów, staram się wyciągnąć z nich wnioski, chociaż bywa to bardzo trudne, często bowiem są to głosy sprzeczne ze sobą. Poza tym uderzające jest, jak bardzo w ciągu kilku lat może się zmienić opinia na temat filmu. (…) Jeśli zaś chodzi o moje zdanie na temat odbioru filmu przez publiczność, to lubię chodzić do kina i obserwować, kiedy podczas seansu ludzie – na przykład – kręcą się, kaszlą, czy wreszcie śmieją się. Z tych reakcji staram się wyciągnąć wnioski dla następnego filmu.
- Źródło: Anna Fuksiewicz, Zapraszam widza do wspólnej zabawy, „Kino” nr 11 (143), 1977, s. 46.

Moje filmy adresuję przede wszystkim do widza, który idąc do kina kieruje się świadomym wyborem, a więc do widza aktywnego. Staram się go zaprosić do wspólnej zabawy, do wejścia w materię filmową, co wymaga z jego strony pewnego współdziałania, wypełnienia własnymi domysłami, emocjami, refleksjami tych miejsc, które świadomie pozostawiam nie dopełnionymi. Jednym słowem – ludzie, którzy trafiają na moje filmy przypadkowo, spodziewając się czegoś innego, muszą się na nich śmiertelnie nudzić.
- Źródło: Anna Fuksiewicz, Zapraszam widza do wspólnej zabawy, „Kino” nr 11 (143), 1977, s. 47.

Wydaje mi się, że komedia jest najtrudniejszym gatunkiem filmowym. Szczególnie trudne jest znalezienie właściwego rytmu. Dlatego między innymi podziwiam Billy Wildera, że potrafi tak prowadzić aktorów i spiętrzać efekty komediowe, że ledwo przebrzmi śmiech wywołany jedną kwestią dialogową, lub sytuacją, już widz zmuszony jest śmiać się z następnej, która z poprzedniej bezpośrednio wynika. Można bowiem stosunkowo łatwo wywołać śmiech raz, natomiast wywołać tym samym zdaniem kilkakrotne wybuchy śmiechu jest niezwykle trudno.
- Źródło: Anna Fuksiewicz, Zapraszam widza do wspólnej zabawy, „Kino” nr 11 (143), 1977, s. 47.

Zawsze chciałem, aby dźwięk w moim filmie przypominał nieco muzykę. Pisanie dialogów oddawałem więc w ręce ludzi, którzy potrafią właściwie posługiwać się słowem i panować nad nim całkowicie, ludzi charakteryzujących się określonym stylem pisarstwa.
- Źródło: Anna Fuksiewicz, Zapraszam widza do wspólnej zabawy, „Kino” nr 11 (143), 1977, s. 46.