10 lat i 20 dni – autobiografia Karla Dönitza wydana w 1958, opisująca jego przeżycia z lat 1933–1945; cyt. za: wyd. Finna, Gdańsk 1997, ISBN 839057331, tłum. Sława Lisiecka, Tomasz Waszak.
Jestem jednak także i dziś zdania, że byłem zobowiązany wobec swojego narodu do wzięcia na siebie odpowiedzialności za zakończenie wojny i do pomniejszenia chaosu w miarę moich sił. Przeprowadzenie stopniowej kapitulacji bardzo wielu ludziom uratowało życie. Za pożytek, jaki przyniosła moja działalność przy wypełnianiu tego ostatniego zadania, wdzięczny jestem losowi.
Źródło: s. 549.
Marynarka wypełniła swój obowiązek do ostatniej godziny. Wbrew swojemu wewnętrznemu życzeniu, które nakierowane było na porozumienie i trwały pokój musiała ona w 1939 przystąpić do nierównej walki przeciwko wielkiemu brytyjskiemu mocarstwu morskiemu.
Źródło: s. 551.
Duch waleczności i ofiarności wypełniający marynarkę nie był jej zaszczepiony tylko przez wychowanie i szkolenie. Żywił się on siłą objawioną przez naród niemiecki jako całość podczas ostatniej wojny.
Źródło: s. 551.
Karierze Hitlera dopomogła także sugestywna siła jego niewątpliwie fascynującej osobowości, która wciąż na nowo zjednywała mu nawet ludzi krytycznych wobec niego – w każdym razie na pewno wtedy, gdy znajdowali się oni w jego bezpośredniej bliskości.
Źródło: s. 552.
Każdy przyzwoity Niemiec wstydzi się dzisiaj zbrodni popełnionych w Trzeciej Rzeszy za plecami narodu.
Źródło: s. 553.
Wyobrażenie, że jeden naród jest gorszy moralnie niż inne narody, jest jako takie nieprawdziwe i szczególnie niebezpieczne wtedy, gdy tworzą je narody, które same podczas wojny i po 1945 czyniły rzeczy, uchybiające również prawu i moralności, ich ofiarą padły miliony Niemców.
Źródło: s. 553.
Bezinteresowność i wierność, są cechami o których jestem przekonany, że są one niezbędne również i dzisiaj dla uzdrowienia, połączenia i ponownego rozkwitu naszego narodu.
