François Fénelon (właśc. François de Salignac de la Mothe; 1651–1715) – francuski teolog i poeta, arcybiskup Cambrai.

  • Dobra wola jest czymś najbardziej wartościowym w człowieku; ona przydaje wszystkiemu pozostałemu szlachetność i wartość, i w tym tkwi istota całego człowieka.
François Fénelon (1713)
  • Dobrodziejstwo nigdy nie jest stracone, bo choć ludzie o nim zapomną, Bóg nie zapomni.
  • Grobowiec to pomnik na granicy dwóch światów wystawiony, cała ziemia to olbrzymi cmentarz, na którym miliony istot spoczęły.
  • Groźby, po których nie następuje kara, budzą lekceważenie; należy jednak łagodniej karać, niż grozić.
  • Jest dowodem doskonałości nie pretendować do tego, by być doskonałym.
  • Jeżeli się nie mylę – należy zbierać kwiat tylko wszystkich rzeczy.
  • Namiętności nasze przywiązują nas do życia, każą uciekać od śmierci, a jednak ją przyspieszają.
  • Nie ulega wątpliwości, że złe wychowanie dziewcząt szkodliwszym jest, niż złe wychowanie chłopców.
  • Nie ma nic szczytniejszego i wspanialszego nad religię, a nic marniejszego i nikczemniejszego nad pojęcie, jakie mają o niej niektórzy bigoci.
  • Nigdy nie wolno zapomnieć, że w dusze młodzieży można tylko to wszczepić, co się pragnie, aby tam na zawsze pozostało.
  • Od człowieka, którego nie cierpimy, nie lubimy przyjmować upomnień, choćbyśmy wiedzieli, że są dobre.
  • Strach jest tylko aktem rozpaczy obrażonej miłości własnej.
  • Uroda bardziej jeszcze zawodzi osobę, która ją posiada, aniżeli tych, których omamia.
  • Wszystkie wojny są wojnami domowymi, ponieważ wszyscy ludzie są braćmi.